φιλαναγνωσία.....
στα πλαίσια του προγράμματος της φιλαναγνωσίας καλέσαμε στο σχολείο τον εικονογράφο και συγγραφέα
κ. Νίκο Ανδρικόπουλο
..μας μίλησε για τα μυστικά του εικονογράφου
...μας έμαθε πώς να κοιτάμε μια εικόνα και να «βλέπουμε πίσω από αυτή» ...
..είχε πολλή διάθεση και πολλή υπομονή ,να μας λύσει όλες μας τις απορίες και να μας δείξει τον τρόπο που εργάζεται..
...περάσαμε πολύ όμορφα μαζί του...ελπίζω να μην τον κουράσαμε....
αν θέλετε κι εσείς να τον γνωρίσετε επισκεφθείτε τη διεύθυνση :http://www.nikolas-art.gr/
...... διαβάσαμε τα παρακάτω βιβλία του :
«Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους»
...........η αγωνία της διαφορετικότητας.........
Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη.
Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός.
Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός.
Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός.
Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός.
Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του:
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;
«Παιχνίδια και ψιλικά »
Ο μικρός Φώτης κρατάει το μελωδικό, ζαχαρωτό, πολύχρωμο μαγαζάκι του κυρ Διονύση και παίζει πόλεμο, ο οποίος όμως δεν είναι μόνο παιχνίδι.....
Ένας χοντρός κύριος παρκάρει το αυτοκίνητό του μπροστά από τη ράμπα των αναπήρων και πηγαίνει να πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια. Ο κύριος Λάζαρος ο Εαυτούλης παίρνει ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια και βγαίνει χαρούμενος από το μαγαζί. Μέσα στη χαρά του, όμως, γλιστράει και πέφτει σε μια τρύπα που τελειωμό δεν έχει. Εκεί συναντά μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες γιατί κανείς δεν περπατάει. Είναι η Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ. Όλοι πηγαίνουν μ’ ένα καρότσι ή τους τραβάει ένας γάντζος για να πάνε στον προορισμό τους. Είναι όμως όλοι χαρούμενοι, σχεδόν ευτυχισμένοι εκτός από τον κύριο Λάζαρο τον Εαυτούλη που νοιώθει άβολα και ξεκινάει τον αγώνα να γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του χώρα «Τιμενοιαζειεμένα». Πάει από το ένα γραφείο στο άλλο και χρησιμοποιεί όλα τα μεταφορικά μέσα της Τροχήλατης Δημοκρατίας για να μπορέσει να φύγει. Μετά από πολύ προσπάθεια βρίσκεται ξανά στην πόλη του, μέσα στο αυτοκίνητό του, όταν σαστισμένος βλέπει κάποιον που προσπαθεί να περάσει από τη ράμπα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο κύριος Λάζαρος ζητάει συγνώμη γιατί τώρα πραγματικά καταλαβαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται στη μετακίνησή τους.
.... ο κύριος Ανδρικόπουλος...αφού μας έδειξε πολλά από τα βιβλία που έχει εικονογραφήσει ή έχει γράψει....
μας έδειξε στον βιντεοπροβολέα και μας διάβασε το βιβλίο του :
«Δυο παπούτσια με καρότσι »
.........μια εξαιρετική ιστορία για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.....
Ένας χοντρός κύριος παρκάρει το αυτοκίνητό του μπροστά από τη ράμπα των αναπήρων και πηγαίνει να πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια. Ο κύριος Λάζαρος ο Εαυτούλης παίρνει ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια και βγαίνει χαρούμενος από το μαγαζί. Μέσα στη χαρά του, όμως, γλιστράει και πέφτει σε μια τρύπα που τελειωμό δεν έχει. Εκεί συναντά μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες γιατί κανείς δεν περπατάει. Είναι η Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ. Όλοι πηγαίνουν μ’ ένα καρότσι ή τους τραβάει ένας γάντζος για να πάνε στον προορισμό τους. Είναι όμως όλοι χαρούμενοι, σχεδόν ευτυχισμένοι εκτός από τον κύριο Λάζαρο τον Εαυτούλη που νοιώθει άβολα και ξεκινάει τον αγώνα να γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του χώρα «Τιμενοιαζειεμένα». Πάει από το ένα γραφείο στο άλλο και χρησιμοποιεί όλα τα μεταφορικά μέσα της Τροχήλατης Δημοκρατίας για να μπορέσει να φύγει. Μετά από πολύ προσπάθεια βρίσκεται ξανά στην πόλη του, μέσα στο αυτοκίνητό του, όταν σαστισμένος βλέπει κάποιον που προσπαθεί να περάσει από τη ράμπα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο κύριος Λάζαρος ζητάει συγνώμη γιατί τώρα πραγματικά καταλαβαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται στη μετακίνησή τους.
...μας έκαναν εντύπωση οι φιγούρες που ζωγραφίζει.....τεράστια σώματα με πολύ μικρά κεφάλια...
Γιατί άραγε;;;;
Ποια ρήματα μάς διηγήθηκαν αυτές τις ιστορίες ;;;
....« διαφέρω »....«σέβομαι »....« νοιάζομαι »....«ενδιαφέρομαι»...
Ποια ρήματα μάς διηγήθηκαν αυτές τις ιστορίες ;;;
....« διαφέρω »....«σέβομαι »....« νοιάζομαι »....«ενδιαφέρομαι»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου