μια ιστορία για το δρόμο μας
δρόμοι και ονόματα
Από την εποχή της ρωμαϊκής Εγνατίας μέχρι σήμερα
έχουν κατασκευαστεί πολλοί δρόμοι που συνδέουν τόπους μεταξύ τους και βοηθούν
τους ανθρώπους στην επικοινωνία.
Αρχικά η
ονοματοδοσία εξυπηρετούσε πρακτικούς λόγους και αυτό φαίνεται από το γεγονός πως σε πολλά χωριά οι δρόμοι
δεν είχαν ονόματα μέχρι λίγα χρόνια πριν, αφού οι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ
τους
Παλιότερα, οι δρόμοι έπαιρναν το όνομά τους από ένα
τοπωνύμιο ,από τον τόπο κατοικίας κάποιου πασίγνωστου προσώπου κ. λ. π
Στα επόμενα χρόνια με την ανάπτυξη των πόλεων-
εξαιτίας της αύξησης των κατοίκων- και τη χάραξη νέων δρόμων βλέπουμε σημαντικά
πρόσωπα από το χώρο της Πολιτικής ,της Επιστήμης, των Καλών Τεχνών να δίνουν το
όνομά τους στους δρόμους. αφού έτσι δινόταν η δυνατότητα απόδοσης τιμής σε ένα
πρόσωπο με σημαντική προσφορά.
Για τα ονόματα των δρόμων αποφασίζει η Τοπική
Αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα το δημοτικό Συμβούλιο .Τα μέλη του είναι ο
πρόεδρος, ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί Σύμβουλοι. Μερικές φορές η πρόταση για
ονομασία ή μετονομασία γίνεται ύστερα από σχετικό αίτημα των κατοίκων με τη
συλλογή υπογραφών .
από πού προέρχεται το όνομα του δρόμου
μας ή γειτονικών δρόμων
Αιγοσθενών
: Τα Αιγόσθενα ήταν αρχαία πόλη των Μεγαρέων. Ήταν κτισμένα στην θέση που βρίσκεται σήμερα το
χωριό Πόρτο Γερμενό. Η στρατηγική τους θέση έγινε αιτία να τα διεκδικούν συχνά γειτονικές
πόλεις – κράτη γι’ αυτό έγιναν μεγάλα οχυρωματικά έργα .
Τα
τείχη αυτά σώζονται σήμερα σε καλή κατάσταση.
Σάμης και Άσσου : πόλεις της Κεφαλλονιάς
Η Σάμη είναι μεγάλο λιμάνι του νησιού και η Άσσος ένα όμορφο ψαροχώρι.
Ιαλέμου
: στην ελληνική μυθολογία ο Ιάλεμος ήταν
γιος του Απόλλωνα και της Μούσας
Καλλιόπης
Αλκαμένους : ο Αλκαμένης ήταν αρχαίος
Έλληνας γλύπτης ,της εποχής του Φειδία ,νεότερος σε ηλικία ,πιθανόν να υπήρξε
και μαθητής του .
Ωρωπού : ο Ωρωπός είναι οικισμός της Αττικής στα παράλια του Ευβοϊκού
κόλπου .Στην αρχαιότητα ήταν ο αγροτικός οικισμός Γραία και ανήκε στην Τανάγρα
της Βοιωτίας.
...επίσης
Φείας
: Η Φειά (Φειᾷ) ήταν , λιμάνι της
αρχαίας Ηλείας .
Ήταν κτισμένη σε φυσικό κόλπο πάνω σε μικρό νησί (δεν υπάρχει σήμερα) δίπλα
στην ξηρά και καταστράφηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Βρισκόταν κοντά στο σημερινό Κατάκολο και ήταν σημαντικό λιμάνι της Ηλείας. Η Φειά
καταστράφηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ. από σεισμό και καταβυθίστηκε. Στην θέση της ακρόπολης χτίστηκε από τους Φράγκους κάστρο
το οποίο διασώζεται ακόμα και σήμερα, γνωστό Ποντικόκαστρο ή Μπελβεντέρε.
Η θέση της έχει εντοπιστεί σε βάθος 5 μέτρων στον
βυθό της θάλασσας.
αρχαίες πόλεις του Αγίου όρους :Δίον, Θύσσος,
Κλεωναί, Ακρόθωοι, Χαράδρια, Παλαιώριον, Σάνη, Ολόφυξος,
Απολλωνία, Ουρανούπολις
από αυτές
προέρχονται τα οδωνύμια:
Ακροθωών
Θύσσου
Ουρανουπόλεως
Σάνης
Θύσσου
Κλεωνών
Ολοφύτου
Τράλλεων:οι Τράλλεις ήταν αρχαία πόλη της Λυδίας, στην Μ.Ασία , κοντά στο
σημερινό Αϊδίνιο. Στους ρωμαϊκούς χρόνους η πόλη καταστράφηκε από σεισμό, αλλά
ξαναχτίστηκε και ονομάστηκε Καισάρεια. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους
λεηλατήθηκε πολλές φορές από τους Σελτζούκους και το 1310 μ.Χ. δόθηκε στους
Τούρκους και μετονομάστηκε Αϊδίν.
Βεΐκου : Λάμπρος Βέικος
Σουλιώτης
αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Το 1803, μετά την υποδούλωση του Σουλίου, πήγε στα Επτάνησα Ήταν συνεργάτης του Μάρκου Μπότσαρη ,πολέμησε στο Καρπενήσι με 350 Σουλιώτες εναντίον του Μουσταή πασά της Σκόδρας , πήρε μέρος στη
μάχη της Γραβιάς , στην πολιορκία και την έξοδο του Μεσολογγίου ,στη μάχη της
Αράχοβας μαζί με τον Καραϊσκάκη και τον Απρίλιο του 1827 στη μάχη της Αθήνας. Σκοτώθηκε το 1827
πολεμώντας στο Ανάλατο.
Αμυκλών
: Ο Αμύκλας ήταν ο πέμπτος μυθικός βασιλιάς της
Λακεδαίμονος .Ήταν γιος του Λακεδαίμονα και
το διαδέχτηκε όταν πέθανε, ήταν ο 5ος μυθικός βασιλιάς στην Λακωνία.
Όταν έγινε βασιλιάς έχτισε τις Αμύκλες και την έκανε πρωτεύουσα
του κράτους του.
Αμύκλες : σπουδαίος αρχαίος
οικισμός 5 χλμ. νοτίως της Σπάρτης, που κατοικήθηκε γύρω στο
2000 π.Χ.
Το σημερινό χωριό είναι κτισμένο πάνω σε αρχαίο
οικισμό, πολλά από τα ερείπιά του έχουν επισημανθεί .
Ένα από αυτά είναι ένα ιερό που ήταν αφιερωμένο στο Δία.
Αμισού :Η Αμισός ή Σαμισός (σήμερα Σαμψούντα) ήταν ελληνικό
λιμάνι στη νότια ακτή του Ευξείνου Πόντου .Στις
αρχές του 4ου αι. π.Χ.
μετονομάστηκε Πειραιεύς . Στα
χρόνια των βασιλέων του Πόντου επανήλθε το αρχαίο όνομα της πόλης.
Η
ονομασία της οφείλεται στον Ιωάννη Ριζόπουλο (αρχικά Ριζόπολη, μετέπειτα
Ριζούπολη), ο οποίος στις αρχές του 20ου αιώνα κατασκεύασε σπίτια, καταστήματα,
δρόμους κλπ., καθώς ως τότε η περιοχή ήταν ημιαγροτική. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή δημιουργήθηκαν προσφυγικοί οικισμοί,
ενώ αργότερα η Ριζούπολη υπήρξε βιομηχανική περιοχή και ακόμα και σήμερα
συναντώνται παλιά εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και αποθήκες
Στην
περιοχή της Ριζούπολης βρίσκεται το γήπεδο της ομάδας του Απόλλωνα Σμύρνης .
Η Λαμπρινή
Για την προέλευση του ονόματος “Λαμπρινή” οι
φήμες που έχουν ακουστεί κατά καιρούς είναι πολλές και έχουν πάρει το χαρακτήρα
μύθου. Οι πιο σημαντικές και πολυακουσμένες είναι δύο.
Η μία είναι ότι το όνομα Λαμπρινή προέρχεται
από τον Λάμπρο Βέικο, αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 (αν και αυτό επίσης
αμφισβητείται από πολλούς), ο οποίος υπήρξε και ιδιοκτήτης μιας τεράστιας
έκτασης - που περιελάμβανε και τη σημερινή Λαμπρινή- και ξεκινούσε από την
Καλογρέζα και έφτανε ως τα Πατήσια.
Μια δεύτερη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από
κάποια ψυχοκόρη του φεουδάρχη με το όνομα Λαμπρινή, στην οποία ο Βέικος
“αφιέρωσε
την περιοχή.
το
Γαλάτσι
Δεν υπάρχει σαφής προέλευση του ονόματος της πόλης
. Μέχρι σήμερα έχουν διατυπωθεί διάφορες εκδοχές, καμία όμως δεν είναι απολύτως
επιβεβαιωμένη.
Ο κ. Ε. Πέχας αναφέρει μερικές από αυτές, πιο
πιθανές. Σε συνέντευξή του στην “ΗΧΩ” (Σεπτέμβριος 1991) λέει ότι ο
Καμπούρογλου στην “Ιστορία των Αθηνών”, που γράφτηκε το 1870 αναφέρει την
περιοχή με το όνομα Γαλάτσι. Άρα το όνομα πρέπει να δόθηκε γύρω στα 1860. Μια
εκδοχή είναι η εξής: το 1851 κάποιος Συμεών Γαλόκης, Δραγόμπασης των “Έξω
Αμπελίων” περίπου που βρισκόταν στο Γαλάτσι, “φαίνεται ν’ αγοράζει” με
συμβολαιογραφική πράξη στρέμματα γύρω από την Αγ. Γλυκερία.
Σύμφωνα με την ιδιωτική προφορά των Αθηναίων, που
πρόφεραν το τ, τσ (κατά το Καρύτη - Καρύτση, Χαλκούτι - Χαλκούτσι) είναι
λογικοφανής η εκδοχή το - κ - του ονόματός του να έγινε - τσ - και το Γαλάκης
να έγινε Γαλάτσης - Γαλάτσι.
Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι ο Συμεών Γαλάκης
έδωσε το όνομά του στην οδό Γαλακηδών. Ο ίδιος όμως ο κ. Πέχας αντικρούει την
εκδοχή αυτή λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν τα 25 στρέμματα να έδωσαν το όνομα
σε μια πόλη από την οποία πέρασαν πολύ μεγαλύτεροι τσιφλικάδες όπως ο Βέικος, ο
Τσάκωνας και ο Καραγιάννης.
Πιο
πιθανό συνεχίζει, φαίνεται αυτό που αναφέρει ο Θεόδωρος Γκούντερα, φιλόλογος,
που γράφει ότι τσοπάνηδες της περιοχής γύριζαν και φώναζαν: “Γάλα - γάλα -
φρέσκο γαλατάκι”.
Αρκετοί
επίσης ισχυρίζονται, ότι το Γαλάτσι πήρε το όνομά του από δύο πόλεις αρκετά
μακρινές: από το Γαλάτσι της Ρουμανίας ή από το Γαλάτσι της Μ. Ασίας.
http://www.ingalatsi.gr
