φιλαναγνωσία......

   «κάθε ρήμα μια ιστορία»

Το ρήμα « αγαπώ » μας διηγήθηκε την ιστορία :
               « Φιλενάδα ,φουντουκιά μου »
της Αγγελικής Βαρελλά 


μια οικολογική ιστορία που μας θυμίζει πως αν αγαπάμε κάποιον πολύ κάνουμε γι αυτόν τα πάντα...


Μια αγριοφουντουκιά φύτρωσε τυχαία σε μια γκρίζα γειτονιά της Αθήνας. Μα δεν ήταν καθόλου τυχαία η υπέροχη φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα παιδιά της γειτονιάς και το μοναχικό δέντρο.
Η ιστορία της Φουντουκιάς εξελίσσσεται σαν ένας αγώνας δρόμου. Η μια μετά την άλλη οι αφηγήτριες δίνουν τη... σκυτάλη για νε ξετυλιχτεί το νήμα της ιστορίας.
Όταν μια μέρα το δέντρο θα κινδυνέψει από την μπουλντόζα, ολόκληρη η γειτονιά θα προσπαθήσει με πάθος να τη σώσει......


....μας κούρασε λιγάκι ο μικρός με τις ασταμάτητες ερωτήσεις του...αλλά κι εμείς κάποτε  έτσι δε ρωτούσαμε.... γιατί και γιατί συνέχεια;




.....εμείς τι θα κάναμε αν κινδυνεύαμε να χάσουμε κάτι που αγαπάμε πολύ;

φιλαναγνωσία.....

στα πλαίσια του προγράμματος της φιλαναγνωσίας καλέσαμε στο σχολείο τον εικονογράφο και συγγραφέα 

κ. Νίκο Ανδρικόπουλο

..μας μίλησε για  τα μυστικά του εικονογράφου

...μας έμαθε πώς να κοιτάμε μια εικόνα και να «βλέπουμε πίσω από αυτή» ...

..είχε πολλή διάθεση και πολλή υπομονή ,να μας λύσει όλες μας τις απορίες και να μας δείξει τον τρόπο που εργάζεται..

                    ...περάσαμε πολύ όμορφα μαζί του...ελπίζω να μην τον κουράσαμε....

αν θέλετε κι εσείς να τον γνωρίσετε επισκεφθείτε τη διεύθυνση :http://www.nikolas-art.gr/

...... διαβάσαμε τα παρακάτω βιβλία του :

«Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους»

...........η αγωνία της διαφορετικότητας.........

Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. 

Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. 

Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. 

Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός.

 Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός. 

Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του:
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;

«Παιχνίδια και ψιλικά »

ένα όμορφο αντιπολεμικό παραμύθι   

Ο μικρός Φώτης κρατάει το μελωδικό, ζαχαρωτό, πολύχρωμο μαγαζάκι του κυρ Διονύση και παίζει πόλεμο, ο οποίος όμως δεν είναι μόνο παιχνίδι.....

.... ο κύριος Ανδρικόπουλος...αφού μας έδειξε πολλά από τα βιβλία που έχει εικονογραφήσει ή έχει γράψει....

μας έδειξε στον βιντεοπροβολέα και μας διάβασε το βιβλίο του :

 «Δυο παπούτσια με καρότσι »

.........μια εξαιρετική ιστορία για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα.....

Ένας χοντρός κύριος παρκάρει το αυτοκίνητό  του μπροστά από τη ράμπα των αναπήρων και πηγαίνει να πάρει ένα ζευγάρι παπούτσια. Ο κύριος Λάζαρος ο Εαυτούλης παίρνει ένα ακριβό ζευγάρι παπούτσια και βγαίνει χαρούμενος από το μαγαζί. Μέσα στη χαρά του, όμως, γλιστράει και πέφτει σε μια τρύπα που τελειωμό δεν έχει. Εκεί συναντά μια πολιτεία αλλιώτικη απ’ τις άλλες γιατί κανείς δεν περπατάει. Είναι η Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ. Όλοι πηγαίνουν μ’ ένα καρότσι ή τους τραβάει ένας γάντζος για να πάνε στον προορισμό τους. Είναι όμως όλοι χαρούμενοι, σχεδόν ευτυχισμένοι εκτός από τον κύριο Λάζαρο τον Εαυτούλη που νοιώθει άβολα και ξεκινάει τον αγώνα να γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του χώρα «Τιμενοιαζειεμένα». Πάει από το ένα γραφείο στο άλλο και χρησιμοποιεί όλα τα μεταφορικά μέσα της Τροχήλατης Δημοκρατίας για να μπορέσει να φύγει. Μετά από πολύ προσπάθεια βρίσκεται ξανά στην πόλη του, μέσα στο αυτοκίνητό του, όταν σαστισμένος βλέπει κάποιον που προσπαθεί να περάσει από τη ράμπα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ο κύριος Λάζαρος ζητάει συγνώμη γιατί τώρα πραγματικά καταλαβαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται στη μετακίνησή τους.

...μας έκαναν εντύπωση οι φιγούρες που ζωγραφίζει.....τεράστια σώματα με πολύ μικρά κεφάλια...

Γιατί άραγε;;;;




Ποια ρήματα μάς διηγήθηκαν αυτές τις ιστορίες ;;;
....« διαφέρω »....«σέβομαι »....« νοιάζομαι »....«ενδιαφέρομαι»...

φιλαναγνωσία...

«κάθε ρήμα και μια ιστορία»

   Το ρήμα «πεινάω» μάς διηγείται την ιστορία :  

«κόκκινη κλωστή δεμένη...»της Ζωρζ Σαρρή

«... Εμείς δε γονατίσαμε σκυφτοί τα πόδια να φιλήσουμε του δυνατού σαν τα σκουλήκια που πατεί μας...»
τραγουδούσαν τους στίχους του Παλαμά τα σκλαβωμένα Ελληνόπουλα. Ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης: μας μιλάνε για την πεινασμένη Ζωή (την ηρωίδα του «Όταν ο ήλιος...»), που έτρωγε το φαγητό του σκύλου, για τον Αθηνόδωρο, το κουνέλι της, που δεν τον άφηνε να πεινάσει, για τα παιδιά της Αθήνας που αγωνίστηκαν για τη Λευτεριά...

ένα βιβλίο που μας  ταξίδεψε στα χρόνια της Κατοχής...μας έμαθε  τι θα πει  :
«πεινάω » ...«φοβάμαι »...«αγωνίζομαι »

.....να το διαβάσετε.κι εσείς ...θα σας συναρπάσει....

φιλαναγνωσία

                       « Κάθε ρήμα και μια ιστορία »

          Το ρήμα « βαριέμαι » μας είπε μια ιστορία που λέγεται :    

                                           « ο Ισίδωρος και ο ναυαγός » .   
                                                 της Αμάντας Μιχαλοπούλου                   

Ο Ισίδωρος είναι ένα εννιάχρονο αγόρι που βαριέται. Μια μέρα αποφασίζει να γράψει σε ένα ναυαγό που πρέπει κι εκείνος να βαριέται επίσης. Βάζει το γράμμα του σ' ένα μπουκάλι πορτοκαλάδας και το δίνει στον πατέρα του, να το ρίξει στη θάλασσα. Και αναπάντεχα έρχεται απάντηση! Έτσι, αρχίζει η αλληλογραφία του Ισίδωρου με το ναυαγό, η πιο μυστηριώδης περιπέτεια της ζωής του. Μα ποιος είναι τελικά αυτός ο ναυαγός και πού έχει ναυαγήσει;........ 

Είναι μια ιστορία που είναι γραμμένη για παιδιά μικρότερα από εμάς.... (7-8 ετών)...αλλά μήπως όλοι πού και πού δε βαριόμαστε;.....τι κάνουμε τότε;;;;; .....να μερικές από τις απαντήσεις μας:

.... παίζω με τον Η/Υ ..ή τις παιχνιδομηχανές μας ....βλέπω τηλεόραση...μιλάω/κουτσομπολεύω  με τις ώρες με τις φίλες μου στο τηλέφωνο ...πάω στη γιαγιά για σοκολάτες...διαβάζω κόμικς/περιοδικά....ξαπλώνω και σκέφτομαι....μετρώ λακκούβες στο ταβάνι..ψαχουλεύω στο ψυγείο ή στα ντουλάπια της κουζίνας....παίζω/πειράζω/τσακώνομαι με τα αδέλφια μου...πηγαίνω στην πλατεία/παιδική χαρά...γκρινιάζω...τακτοποιώ τους σελιδοδείκτες στα βιβλία μου...διαβάζω για τα Αγγλικά ή εξωσχολικά βιβλία....ζωγραφίζω.... κάνω κατασκευές....παίζω «κυνήγι θησαυρών» ....κάνω μπουρμπουλήθρες με το χυμό μου.  ..πάω για ψώνια... παίζω κρυφτό/πόλεμο/μπάλα στο σπίτι/τάπες/κάρτες/κουζινικά/σχοινάκι...κάνω ποδήλατο... γυμνάζομαι... λύνω σταυρόλεξα.... κοιμάμαι.... μετράω τα λάθη που έκανα στα μαθήματα....καθαρίζω το δωμάτιό μου...κάνω zapping...βάζω μουσική και χορεύω...χαζεύω έξω από το παράθυρο...φτιάχνω την τσάντα μου...βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού..κάνω πειράματα στην κουζίνα....παίζω με το κατοικίδιό μου

Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα :www.mikrosanagnostis.gr/  και να διαβάσετε το βιβλίο κι εσείς ή ακόμα καλύτερα να ακούσετε την ιστορία του Ισίδωρου από τον ηθοποιό Γιάννη Χαρίση. Σε αυτή την ιστοσελίδα μπορείτε να ακούσετε ή να διαβάσετε κι άλλες όμορφες ιστορίες που σας προσφέρει  το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.

Καλό Πάσχα

Η  τάξη μας σας εύχεται Καλή Ανάσταση και Χρόνια πολλά  !!!!!!!!!

Κάθε μέρα στο σχολείο

     Κάθε μεσημέρι που γυρίζω σπίτι ,με ρωτάει η μαμά μου : «Τι μάθατε σήμερα στο σχολείο;»
Κι εσάς ;
     Η αλήθεια όμως είναι πως κάθε μέρα η τάξη μου με μαθαίνει και κάτι καινούριο...
   Έμαθα πώς να πλένω τα δόντια μου χωρίς να αφήνω τη βρύση να τρέχει κι έτσι κάνω οικονομία και αποκτώ οικολογική συμπεριφορά.
   Μια άλλη μέρα έμαθα πως  εξερευνητής ή θαλασσοπόρος δεν ήταν μόνο ο Χριστόφορος Κολόμβος , αλλά και ο Οδυσσέας και ο Μαγγελάνος και ο Ντιάζ...και άλλοι πολλοί.
   Έμαθα για τον παράξενο τρόπο που περιστρέφεται ο πλανήτης Ουρανός...τόσο διαφορετικός από τους άλλους πλανήτες που μοιάζει να ««κυλάει» πάνω στην τροχιά του.
  Έμαθα πως κάθε ρήμα μπορεί να σου πει και μια όμορφη ιστορία.....

Με λένε Βάσω Κακαμανούδη , είμαι η δασκάλα του Ε1 ,του 113ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και  σκοπός  του blog είναι να δημοσιευθούν οι ομαδικές εργασίες των μαθητών μου και να δείτε.... τι  μαθαίνω κάθε μέρα  στο σχολείο.